Hoeveel kaasjes moet je eten, hoeveel chansons moet je draaien, hoeveel broden moet je bakken om je toch nog een beetje in Frankrijk te voelen? Ik heb het antwoord nog niet, maar voor de zekerheid ga ik er wel even mee door. Wie weet zit ik er straks tóch ineens op wonderbaarlijke wijze. Geteleporteerd of zo. Wisten we een jaartje terug dat we onszelf of een collega via Zoom met één muisklik in een breakout room konden plaatsen? Nou dan, overflitsen naar Frankrijk moet snel mogelijk worden. Ze zijn zo knap tegenwoordig…
Het wordt ons allemaal door de neus geboord. Ik bedoel die teststaven natuurlijk. Aan de geheelonthouding qua reizen heeft niemand schuld. Of iedereen, net in welk kamp je zit. Maar jeetje wat is het moeilijk om een pas op de plaats te maken. Zeker als er allerlei ‘leuk voor Frankrijk’ in je draaicirkel staat. Ik noem bijvoorbeeld de charmante marmeren bistrotafeltjes voor op het plein! Het wachten is zo moeilijk als je weet dat de oneindig mooie Morvan op je wacht. Het langbenige bos dat nu zo’n prachtige laag sneeuw heeft. De Haute Folin is witter dan in jaren – zie ik op Facebook – en er wordt langer gelauft dan ooit. Oké dat is geen Frans, jezelf voortprikken op ski’s heet ‘ski de fond’. Uit mijn jeugd herinner ik het me vooral als ‘ski de kont’, maar dat terzijde.
Frankrijk, zie het maar eens uit je hoofd te krijgen. Want hoe zou het met de nieuwe wijnstokken zijn? Met de perenboompjes, de twijgjes waar het hele dorp mee begaan lijkt te zijn? Houdt het hout van de luiken nog? Blijven de muizen weg uit de cv-ketel in het stookhok? Ja dat laatste is echt wel een puntje van zorg. De cv-aansturing is vastgelegd op een printplaat en die is netjes geëtst met zuur. Natuurlijk kan ik het in detail uitleggen (oké dat is bluf), maar het komt erop neer dat muizen met een zeker vocht ook printplaten kunnen etsen. Weg slimme electroverbindingen bleek in het najaar! Gelukkig is Rob een nog spitsere muis en heeft hij met kundig soldeerwerk de printplaat hersteld.
Ikzelf oefen voor Eucalypta…
Misschien was ik te gastvrij door de muizen een vrijstaand stookvilla te bieden waarin ze ’s avonds heerlijk onder de verwarmde Rockwool konden kruipen. Omdat we de beroerdste niet zijn (maar zij hopelijk straks wel) hebben we bij vertrek toch maar gif gestrooid, geheel tegen onze milieuvriendelijke zin in. Om het aantal burgerslachtoffers te beperken heb ik een cordon sanitair rond de ketel gelegd: een tsunami aan munt en eucalyptus. Muizen schijnen niet van die frisheid te houden, hetgeen nog wel even moet blijken. Ik heb de betonvloer besprenkeld met Listerine mondwater, Esoterische muntolie in de Rockwool gedruppeld, de dorpel volgesmeerd met Vicks VapoRub en eucalyptus wierrookkegels neergelegd om ‘het helemaal af te maken’.
Ons stookhok ademt frisser dan de mond van een tiener op zijn eerste date (pre-corona). Dat wetende hebben we nu twee mogelijke uitkomsten: 1. Het werkt en we stoken nog lang en gelukkig. 2. Het werkt niet; aantrekkelijk frisse muizentandjes – met alle romantische gevolgen van dien – zorgen voor een explosief R-getal in Le Puits. En, note-to-self: Gezien sneeuwval en toegevoegde kunstmatige frisheid het hok straks voorzichtig checken op achtergebleven ijsbeer.
Toute la folie sur un bâton, in Frankrijk is de avondklok ingegaan. Om 18.00 uur moet iedereen binnen zijn. Dat is nog even niet de plek om te zijn. Onze plannen gaan nog even in de ijskast. Dus hier maar wortelschieten. En het onkruid daar. Van onze lieve buren en het beheer krijgen we gelukkig goede berichten dat de school nog fier overeind staat.
De enige die bij alle rust wel vaart is iPoes, onze kat. Voor haar is de lockdown een spekkie naar het bekkie; de baasjes gaan niet naar Frankrijk én niet naar hun werkplek. Ik meen dat ik haar genoeglijk in het Frans hoor spinnen.
Zin in een zomerse week Le Puits?
Zoek je rust? Hou je van wandelen, lezen, paardrijden, mountainbiken, tochtjes maken vanuit een gastvrij basic onderkomen? Boek een weekje (of twee, drie, vier) in Le Puits, de Morvan. Ooit gaan de grenzen weer open en dan ben jij misschien de eerste die huurt! Stuur een mailtje voor de mogelijkheden. Hoe de Morvan eruitziet? Bekijk het hier. Foto’s van de gîte vind je hier.
Leuk om weer een blogje te ontvangen. Wij zijn in oktober voor het laatst geweest (2 weken), de enige keer vorig jaar op oud&nieuw na.
Gelukkig kunnen we ons in NL naast het werk prima vermaken met een andere grote verbouwing, maar we denken net als jullie vaak aan Frankrijk: hoe treffen we het aan als we straks weer mogen…
Dank voor je meeleven en meelezen Samantha!
Zou zó graag weer naar ‘school’ willen!
En ben blij dat sommige ‘grote groepen’ niet welkom zijn 🙂
Ja leuk! En inderdaad ze mogen geen staartje hebben!
Heleen wat een heerlijke blog weer.
Krijg gewoon trek in een stokbroodje maar dan wel aan een van de bistrotafeltjes op het plein in het zonnetje met een kaasje en een wijntje erbij!
Hoop dat jullie weer snel open kunnen gaan.
A bientot!
Dank voor je reactie. Tot snel Cor!