Blog 14: Je hebt nou eenmaal kruiwagens nodig

Ik weet het nog goed. Dagenlang vermaakte ik me door met mijn kleine rode kruiwagen van het hek naar ons huis rijden. Heen en terug, heen en terug. Ook als de lading begon te schuiven vond ik de balans terug en reed ik onverstoorbaar door van het huis naar het hek en van het hek naar het huis. Tot de blaren in mijn knuistjes stonden. Als de dag van gisteren herinner ik me die rode kruiwagen. En dat is maar goed ook, want het wás ook gisteren (en de dagen ervoor).

Rode kruiwagen
Kruien met die wagen!

Inmiddels is het asfalt op het schoolplein weer ontdaan van alle ongewenste planten en staat de kruiwagen weer op stal. Bij ons bezoek vorige maand zijn gelukkig ook de ongewenste dieren aan bod gekomen. Rob heeft samen met twee imkers vier bijennesten weggehaald: twee bestaande en twee gloedje nieuwe. Eigenlijk had dat in april al moeten gebeuren – dan zijn de nesten op zijn kleinst – maar iets hield ons tegen om naar Frankrijk te gaan… Een virus of zo.

Hoewel in de hele Morvan gelukkig geen corona te bekennen is geweest, was ons nationaal park wel code oranje. Risicogebied? ‘Ik zit al 15 jaar in quarantaine’, zegt een van de imkers met gespeelde zieligheid. Code oranje heeft in ons gebied te maken met de dichtheid van de ziekenhuizen. Niet alleen dichtheid in de zin van spreiding, maar ook letterlijke dichtheid: de voorzieningen sluiten hier bij bosjes. Gelukkig lijkt corona ook nieuwe energie te geven. In het verderop gelegen Luzy hebben ondernemers een gezamenlijke bezorgdienst opgezet en kun je nu alle lokale producten aan huis geleverd krijgen.

In Le Puits is er een nóg lokalere bezorgdienst. Er hangt een ‘petite surprise’ van de buren aan het hek (oogst uit eigen tuin)!

Maar het ging over bijen. Zo’n 100.000 bijen (ongeveer 25.000 per nest) wel te verstaan. De pakken gaan aan, de luiken gaan open, de nesten breken in tweeën. Een aantal bijen verzuipt helaas in eigen honing. De anderen verdwijnen in de stofzuiger. Die is aangesloten op een bijenkast dus dat is goed te praten als ‘een ruige verhuizing’. Gelukkig wordt van elk nest de koningin gevonden om te herenigen met degenen die zich hebben laten kisten. Dan is het voor de bijen akkoord en kan de housewarming beginnen.

Dat laatste doen ze letterlijk, ze houden elkaar warm door zachtjes te bewegen. Nu is het al dagen 35 graden (het is augustus als ik dit schrijf) dus je gunt ze eerder een systeem van verkoeling. In de loop van de avond vinden ook de bijen die nog uit vliegen waren hun weg naar hun nieuwe onderkomen. Had ik trouwens al gemeld dat een niet nader te noemen angsthaas zich binnen bevond? Waar het nauwelijks te harden was bij deze temperatuur én de ramen niet open konden?

Dit is Rob. Rob houdt niet van bijen. Bijen houden wel van Rob. Maar Rob kan het laten regenen wanneer hij wil. Want Rob heeft een plantenspuit. En regen betekent: terug naar je nest.

Tot zover de bijen. Rob installeert ook nog even een prachtige douchedeur in de gîte beneden waar een week later vrienden zullen logeren. Zij brengen als finishing touch een douchemeubel mee en verzorgen zelf(s) de installatie ervan. Soms vraag je je bezoek een dekbedhoes meenemen, soms een eigen badmeubel!

With a little (big!) help from my friends

Nu snel weer aan het schilderen zou je zeggen. Maar dan verkijk je je op de ware aard van de bij: het is een smeerkees. Bijen laten een spoor van kak, lijken, honing en was achter in hun oude woning. Het nieuw geschilderde hout is daarbij veruit favoriet. De enige remedie: kozijnen strijken. Eerst de honing-bijen-wasmelange grof afsteken en dan strijken met een oude krant ertussen. Had u vast niet gedacht, dat mijn boedel een strijkijzer herbergt. Een reisstrijkijzer type Stewardess nota bene.

Als die hobbel gladgestreken is kan ik verder met verven. Ik kan mijn werkvoorraad gelukkig netjes op schragen leggen. Rob doet schilderwerk van de kozijnen op hoog niveau (7 meter). Hij heeft zichzelf wel veilig in een tuig gehesen dat met een lijn is vastgekoppeld aan een balk op zolder. Geruststellend, maar tegelijkertijd ook verontrustend. Want wat te doen als hij straks aan een lijn buiten aan de gevel bungelt? Niet aan denken… Beter niet aan denken… Ook niet aan de dichtheid van ziekenhuizen… NIET AAN DENKEN. O jee, toch aan gedacht!

Wil je een mailtje als ik een nieuw blog heb geplaatst? Meld je dan hier aan voor jouw portie stokbrood in je mailbox (maximaal 10 x per jaar). Let op: gmailadressen werken niet.

4 thoughts on “Blog 14: Je hebt nou eenmaal kruiwagens nodig

    1. Ha Pepijn, ik moest het even opzoeken. Het is geen Ral kleur maar een mengkleur NCS 2030-R80B (hoogglans). Wij hebben als basis Sikkens Rubbol XD SG. Maar dat laatste is niet van invloed op de kleur.

      1. Dank je wel voor je reactie, het is een mooie kleur geworden! Hoogglans is wel het sterkst heb ik gelezen, misschien dat ik toch ga voor zijde glans van het door jouw genoemde merk. Wel een klus hoor zoveel luiken.

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.